Eindelijk op tijd voor de Zwartkop!
Ook in 2016 is de vogelcursus van start gegaan. Begin april vindt traditiegetrouw de bosexcursie plaats. Iets meer dan twintig cursisten hebben zaterdagochtend in drie groepen door de bossen van de Wylerberg gelopen, zoals het ware vogelaars-in-de-dop betaamt met de ogen en oren wijd geopend.
Langs de bosrand was alles nog eenvoudig: Roodborsten, Heggenmussen, Winterkoningen, Spreeuwen, Vinken en mezen, allemaal mooi in het zicht en gemakkelijk te vinden. In het bos werd het een ander verhaal. De vogeldichtheid is er duidelijk lager en de zangactiviteit was deze ochtend magertjes. Een aantal cursisten had zich duidelijk niet ingesteld op de moeilijkheid om de vogels, eenmaal op geluid gelokaliseerd, in de kijker te krijgen. De aanwezigheid van al die bomen waar de vogels steeds achter gaan zitten, maakten het niet gemakkelijker. En als iemand dan eindelijk op een bevredigende manier had uitgelegd waar hij een vogel zag zitten en waar de rest van de groep dus precies zou moeten kijken, werd de uitleg regelmatig gevolgd door de woorden ‘en hij is weer weg’.
Toch konden door elke groep de nodige leuke (ook zicht!)waarnemingen van allerlei mooie soorten worden bijgeschreven. Smaakmakers waren een paar Middelste Bonte Spechten die zich fraai lieten bekijken, een roffelende en kru-kru’ende Zwarte Specht en een aantal prachtige in het zicht zingende Winterkoningen. En natuurlijk mag de Zwartkop niet ontbreken. Deze vogel staat steevast op de PowerPoint van de bosexcursie, omdat er steeds op gegokt wordt dat hij dan nét terug is. Helaas schrijft de traditie voor dat de excursie voor de Zwartkop steeds net een week te vroeg gehouden wordt. Zaterdag lukte het eindelijk: een prachtig zingend mannetje dat de lente uit volle borst aankondigde. Ik kan me niet voorstellen dat er een cursist zal zijn die, na die lente-aankondiging te hebben gehoord, niet doorzet om een echte vogelaar te worden.