Op 19 februari was er weer de vogelexcursie naar Zeeland. Volgens de vooruitzichten zou het droog blijven. Bij het HD Gemaal meldden zich 14 deelnemers voor 4 auto’s, voor een deel oude bekenden maar ook enkele nieuwe gezichten: het beloofde een gezellige dag te worden. In het donker stapten we in de auto en toen het licht werd bleek het ook zeer mistig te worden. Eerste doel was in de Hoekse Waard bij Strijen. We konden horen dat er veel vogels waren, zoals vooral brandganzen en smienten, maar we zagen slechts kleine groepen in de mist. We konden weinig anders dan verder gaan. Bij het Oostvoornse meer konden we niet verder kijken dan wat meerkoeten. We stapten snel weer in. Jos wist een moerasje bij Stellendam en jawel liefst twee cetti zangers: horen ging beter dan zien.  Vervolgens wandelden we naar het nabijgelegen strand voor strandleeuweriken. En jawel, zeker drie  lieten zich horen en zien en verderop ook nog een grote groep (36?) sneeuwgorzen. De dag ging toch nog goed worden. 

Op de Brouwersdam was het zicht nog steeds beperkt, maar de telescoop had nu wel nut: we vonden ongeveer alle bijzondere soorten: paarse, kleine en drieteenstrandlopers, kanoeten,  heel veel middelste zaagbekken en ijseenden, wat eiders en kuifduikers en wie geluk had nog een geoorde fuut. Ook een grote groep zwarte zeeëenden en iemand ontdekte daar ook nog twee grote zeeëenden tussen.  Tijd voor een pauze, maar een koffietent zoeken was bijna net zo moeilijk. In een strandpaviljoen dronken we chocolademelk e.d. en zagen hoe een slechtvalk het hele vogelvolk schrik aan joeg om even later zelf rustig op het strand te gaan zitten. En ja, we konden het volop zien: nadat de zon om 12 uur en 1 uur even door de wolken prikte: om half 3 werd het ineens volop zonnig.

Dat maakte alles anders, nu konden we volop kleuren zien van vogels. Bij de sluis Brouwersdam zaten zeker 10 roodkeelduikers. We reden  naar de Prunjepolder.  En daar zat alles prachtig in de zon: brand- en rotganzen, pijlstaarten, smienten, wintertalingen, wat nonnetjes en enkele zwarte ruiters.  Even verder moesten we ineens op de rem: er snelde een smelleken over het dijkje en we moesten snel de telescopen pakken  want zij (vrouwtje) ging heel mooi  in de top van een struik zitten. We hadden niet veel tijd want Jos wilde nog voor donker naar Battenoord, waar we in de schemering inderdaad nog twee flamingo’s zagen.  We waren wel wat later thuis dan voorzien, maar we hadden na alle twijfels een prachtige dag. Wel zeker een 80 vogelsoorten en gezellig samen. Voldaan kwamen we thuis.

(Nico van der Poel).

Bewaren