Zaterdagmorgen 18 april trokken de cursisten van de cursus voor gevorderden erop uit aan de voet van het Reichwald. Saskia Jonker doet verslag.

Vandaag de 3e excursie van de vervolgcursus voor beginnend gevorderde vogelaars. Vorig jaar tijdens de beginnerscursus kregen we te horen: “We beginnen maar niet te vroeg in het bos.Al die vogelgeluiden, dat is veel te verwarrend voor jullie.” Vanochtend stonden wij om 5 uur aan de rand van het Reichswald, nog voordat de vogels van zich lieten horen. Eén van de eerste vogels die we hoorden was de Blauwborst. Daar kwam een Roodborsttapuit bij, een Steenuil in de verte, Merels, Roodborstjes, een Kieviet, en toen … Toen barstte een kakafonie van vogelgeluiden los. Het valt niet mee om gevorderd vogelaar te worden. Al die geluiden waren ook nu verwarrend.

Wat een verademing dat de vogelnamen deze keer eenvoudiger waren dan tijdens de vorige excursie: een blauwe borst, een rode borst, een gele gors, een zwarte kop. Heerlijk logisch allemaal.

We hebben heel veel moois gehoord en gezien. Hoe gelukkig kan een mens zich voelen als een Goudvink in de opkomende zon overvliegt en prachtig rozerood kleurt, als er Appelvinken hoog in de boom zitten, als je een Geelgors ziet nadat je er net een paar hebt gemist omdat je Kneu-en stond te fotograferen. En als je in het bos uitgebreid een Middelste Bonte Specht kunt bewonderen, terwijl om je heen boeiende gesprekken gevoerd worden: “Zie je ‘m? Nee, nog niet. Waar zit ie dan? Zie je die tak? Welke tak? Die dode daar, aan die boom. Die volg je naar links, tot aan die vork, daar ga je omhoog …”

En dan hebben we vanochtend ook nog kennis mogen maken met vogelaarhumor. Nadat we hadden geluisterd naar wat ondefinieerbare geluiden die deden denken aan spechten en mogelijk door Kruisbekken werden geproduceerd, was de conclusie: “Dat was nog eens een spechtakel!” 🙂

Conclusie: het was opnieuw genieten! Dank aan onze gidsen!