Wat is het leven fijn als je weet wat er gaat gebeuren! Alles mooi gepland, nooit nare verrassingen. Of werkt het toch anders? De aardigheid in het kijken naar vogels zit toch juist in het onverwachte?! Natuurlijk, maar voorspelbaarheid geeft het vertrouwen dat het ook dit jaar weer allemaal goed zal komen. Een hele geruststelling.

De eerste Grutto’s van 2016 zijn in de laatste week van februari in het werkgebied waargenomen. Soms zijn ze iets eerder of iets later en het waren er ooit veel meer dan nu, maar het past allemaal binnen ons verwachtingskader. Vanaf vandaag (begin van de derde week van maart) zal het aantal waarnemingen van de eerste zingende Tjiftjaffen omhoogschieten en zal de eerste Zomertaling niet lang op zich laten wachten. Voor de eerste Blauwborst wordt ons geduld waarschijnlijk nog een weekje op de proef gesteld; meestal duiken ze aan het eind van de derde of ergens in de vierde week van maart op. Ik kan niet wachten!

Eerlijk is eerlijk: ik word er blij van. De eersten roepen altijd een speciaal gevoel op: “eindelijk lente!”, “vanaf dit moment wordt het snel beter!”, en in sommige gevallen “gelukkig, ze zijn er nog!”. De eersten noteer ik altijd nauwgezet. Ik zet bij de waarnemingen dat het inderdaad om ‘de eerste’ gaat en dan ben ik weer even gerustgesteld. Even, een jaartje, want daarna zal de onrust weer gaan knagen.

En nu naar buiten! Ik hoop dat ik de eerste ben.